یاد رفقایی بخیر که رفتند تا ما بمانیم

رفتند تا گذاشتن و گذشتن را بیاموزیم

دفاعشان مقدس بود چرا که با وضو به دیدار خدا می رفتند

و این شد که شیاطین حساب دست شان آمد ، فهمیدند که اشتباه آمده اند از راهی که آمده بودند برگشتند و ما ماندیم با کوله ای از تجربه و مسئولیت.

ما مانده ایم تا از راهشان دفاع کنیم و فراموششان نکنیم که فراموشی آنها فراموشی خداست.

و بدانیم که اگر روزی به آسانی از جان می گذشتند

و حالا می توان از دنیا گذشت

می توان باز هم به خدا فکر کرد

می توان همچنان خدایی ماند و حال و هوای آن روزها را به جوانانمان منتقل کنیم

و مباد آن روز که کوتاهی کنیم و بی خیال شویم

مباد آن روزی که عطر شهید و شهادت نباشد

و دور باد ؛ دور باد آن ساعتی که ذائقه هایمان تغییر کند

به امید آن روزها که تمام بلوارهایمان همت، تمام شاهراهایمان زین الدین و تمام فرهنگسراهایمان آوینی باشند